nsanoğlu hayat mücadelesi verirken binbir zorluklarla karşılaşıyor.Günümüz ortamında insanların çoğu ya mutsuz ya umutsuz.
Sevgili okurlarım, para madde mekanizmasının hakim olduğu dünyada, bazen yanınızadakileri bazende hizmet edip yardımcı olduğunuz insanları anlayamıyoruz.Gülen yüzler gülmez, menfaatsiz selamlar bile verilmez hal alıyor.İllede menfaatimiz oluncamı aramamız lazım, illede işimiz düşüncemi sormamız lazım.Para buldumu bir yere geldimi daha doğrusu ihtiyacımız kalmadımı çekiyoruz resti.Unutmayalım ki ! altın kapının ağaç kapıya her zaman ihtiyacı düşer.
Evet sevgili dostlar, mutsuzluğumuzu para umutsuzluğumuzda ahde vefaları unutanlar gölge altında bırakmışlardır.Hayır duaların kaybolduğu, yardımların iyiliklerin unutulduğu bu ortamda kendimize dönmemiz lazım ve şarttır.
Geleceğimiz olan bugünün küçükleri yarının büyükleri kendi nesillerini nasıl tanıyacak ? eş, dost, akraba nesil küçülürken aslına nasıl sahip çıkacak.Örnek aldığımız hal ve hareketlere bakarken, örnek alınacağımız çocuklarımızada iyi örnek olmalıyız.
Sevgiyi gönülden, merhameti yürekten, hayır duaları dilimizden atmamalıyız.
Eğer siz Memleketinizi şahsi çıkarları peşinde sürükleyen insanların gazına gelip, onların yanlışlarını bile canla başla savunursanız, memleketi koruyacağım diye yanı başınızdaki komşunuzu boğazlama noktasına gelirsiniz.Çok çok övündüğünüz ve övündüğümüz Türk Kültürüne katkı sunan Şeyh Edabali’nin sözünü “insanı öldür ki devlet yaşasın”a çevirirsiniz .
Halbuki Şeyh Edabali ne demiş “İnsanı yaşat ki devlet yaşasın” bizlerde insanlığı yaşamalı ve yaşatmalıyız.
Saygılarımla
Ünal Kaya