Dikkat etmişseniz yazılarıma zaman-zaman ‘Dostlar’ sözüyle başlarım. Yazdıklarım, fikirlerim beğenilse de-beğenilmese de, ben de içinizden biri olarak yaşıyorum  ve hasbelkader aranızda varım. Bu nedenle hepinizi dost sıfatında görüyorum. Uzun lâfın kısasını demem gerekirse ‘armudu saplı üzümü çöplü görmenin’ kime ne yararı var? Eskimiş kötüyü-köhneyi kim örnek alır? ‘Suç ve kusur samur kürk olsa bile’ hangi moda meraklısı alıp sırtına giyer? 

     Ancak ne var ki; hasbıhal esnasında duyduklarımı  bazen ‘şaka mı, ciddi mi’ endişesiyle birbirinden ayıramadığımı belirtmek istiyorum. Aldığım bazı cevapları anlamsız ve patavatsız bulduğum için, neredeyse ‘alnımın şakına balyoz’ gibi etki yaptığını hissediyorum. Örnek mi istiyorsunuz: Bir dostumuzu ziyarete giderken gören tanıdık-bildik bir başkası, önümüzü keserek, gayet rahatlıkla yüzümüze karşı “ziyaret edecek başka adam bulamadın mı?”diyebiliyor. Ola ki birisi için, ‘su-î zan’dan uzaklaşmak amacıyla, onurlandırıcı bir-iki güzel kelâm edecek olsak: “övdüğün kişiye bak; anası sarımsak, babası soğan’ diyor. Vesaire…vesaire…

     Değerli dostlar! Her alanda geri kalmış yöremizde ne hikmetse sayısız ‘Boş Lâf Profesörleri’miz  var. Bunlar kendilerini düzeltemezler, ama dünyayı düzeltmeye kalkarlar.  Parkta, sokakta, kahvehanede, hattâ cami avlusunda ahkâm keserek yahudileri köşeye sıkıştırıp, Amerika’ya gözdağı vermektedirler. Vesselâm, bunlara hem şaşıyor, hem de ne diyeceğimi şaşırıyorum: Mübârekler, namazı kazaya bırakıyorlar; dedikoduyu kazaya bırakmıyorlar… Kusurum, yalanım-yanlışım  varsa lütfen düzeltiniz. Kendimi yeteneksiz ve yetersiz görüyorum.  Bu konuda çok acizim. Allah’ım önce beni, sonra da bu dedikodu üretim elemanlarını ıslah etsin, demekten başka çözüm yolu düşünemiyorum.

                                                 İNTERNET DENEN MEDENİYET

     Daktilo makinesiyle bir ömür tüketmiş bir yazar olarak şimdilerde yazılarımı artık bilgisayar ortamında yazıyor ve medeniyet harikası olan internetten de yararlanıyorum. Çağ atladığıma kendi adıma çok sevindim. Bildiklerimi siz değerli okurlarımla paylaşmanın ve daha büyük hedef kitleye ulaştırmanın mutluluğu içindeyim: Artık bundan böyle http://www.duranerdogan.com veya Duran Erdoğan Kişisel Web Sitesi yazarak bilgisayarınızın  ‘sık kullanılanlar listesine’ eklediğiniz takdirde;  internet ortamında, benimle, Türkmen ya da Karacakurt aşiret geleneğiyle hemhal olmuş Kırşehir Halk kültürüyle ilgili bazı bilgilere kolayca ulaşabileceksiniz.

    Beni sizlere yakınlaştıran ve sizlerin de bana ulaşmanızı sağlayan bu web sitesi, sevgili Serdar Aydemir’in tasarımını gerçekleştirip bana ücret almadan sunduğu sürpriz hediyesi olmuştur.  Ayrıca sevgili kardeşim Mustafa Karayer de yazı, resim ve sair belgelerimi bu sitede siz değerli okurlarıma ulaştırmaktadır. Kültürel ağırlıklı yazı yazmaktan çok keyif alan bir yazar olarak; söz konusu web sitemin hayırlara vesile olan, dolayısıyla insanımızın eksiklerini telâfi ettikleri bir ilim sitesi olmasını arzu ediyorum. Ayrıca emeği geçen Serdar Aydemir ile Mustafa Karayer kardeşlerime can-ı gönülden dualarımı,  teşekkürlerimi ve sevgilerimi sunuyorum.

     Sözün özü: Hz. Ömer misâli, düşünen insan olmanın erdemiyle ve kocamışlığımın da rehavetiyle zaman-zaman  kendimi sorgularım: Ey Duran ERDOĞAN! “Bu gün Allah için ne yaptın?” Ele talkın verirken, salkımın büyüğünü kendin yutma!  Allah ilk emriyle ‘oku’ diyor; sahi, bu ilâhî emri ne kadar yerli yerinde yapıyorsun? Oturuşunla, duruşunla bile dik ve düzgün olmaya gayret et… Ağzı olan konuşur: ‘Ya sus seni adam sansınlar ya da mantıklı ve makûl konuş senden ibret alsınlar!’

   Eşref-î mahlukat olarak ‘İmanım padişah, ben de onun veziriyim!’ diyenlerden olabilirsek; böylelikle yaratanımıza şükürlerin en büyüğü yapılmış olur,  ki bu yeter de artar bile…

     Bir düşünürümüzün dediği gibi: “Bu kubbede bakî kalan hoş  seda imiş”  Gerisi ‘lâf-ü- güzaf’  dostlar!

     Hoşça kalınız.

Duran ERDOĞAN

Kırşehir Anekdotları Yazarı

http://www.duranerdoğan.com