Aile Kurumu Kültürümüzde                                                  

                                                       SİZİNKİLER-BİZİMKİLER

     Almanya’da işçi olarak çalışan karı-koca köylümü ve duvar duvara komşumu, topluma ‘faydasız ve zararsız’ sıradan, iyi insanlar olarak tanırım. Kalabalık bir grupla çarşıda alış-veriş ederlerken beni  görünce karısı: “Bana iftira etmeye utanmadın mı lan dürzü! Tû senin yüzüne-gözüne!”dedi ve ağzının dolusu tükürüğünü suratıma püskürttü… Kolumun tersiyle yüzümü sildikten sonra “Suçumu da söyle!” dedim. “Dünürüme, o ‘aile’* dostum olur, demişsin. Ben seninle ne zaman yattım-kalktım. Sen benim kırığım* mısın, ulan, adî şerefsiz!?” deyince, dünürü sorunu anlamış olmalı ki hemen atıldı, aramıza girdi. Dünürü “Ben Duran Beyin o güzel sözleri ve referansı üzerine senin kızını oğluma nişanladım!” deyince, kadın yakamı toplayıp daha da azgınlaştı. Dünürü “Aile Dostu*” kavramını, kadına anlatıncaya kadar akla karayı seçti. Kadın: “Yaaa öyle mi?” dedi. Benden özür bile dilemedi. Orada bulunup, hadiseye tanık olanlarla, kadının öz çocukları bile analarının ‘cehaletine’ çok güldüler.  Tüm iyi niyetimin, kötü niyet olarak algılandığını görüp, aşağılanmak çok acı geldi bana. Neyse!   

     Komşularımızdan birisinin öğretmen çıkmış kızı ile öğretmen olmuş bir başka delikanlı yine geçenlerde evlendiler. Kızın akrabaları ‘şişirilmiş’ bir çeyiz senedi doldurup, damada imzalatmak istemişler. Damat imzalamamış. Damadın kardeşi bunun yanlış olduğunu, evlilik birliğindeki “Mal Ortaklığı”nın yasalaştığını anlatmaya çalışmışsa da, başaramamış. Plakasında “Evleniyoruz-Mutluyuz” yazılı ‘Gelin Arabası’nın  önünde ve düğün konvoyuna katılan bir alay misafirlerin huzurunda, damatla- kardeşi, gelinin akrabalarından bir güzel meydan dayağı da yemişler .

     Yukarıdaki iki anekdotu “Sizinkiler-Bizimkiler” tartışmasının daha iyi anlaşılır olması için önceden anlattım. Sadede gelerek asıl konuya dönelim. Bakınız, boşanmaya kadar vardırılan kavgada, özetlersek, “Sizinkiler-Bizimkiler” meğer neler demişler, neler:

      “Anası da oğlan doğurdum,  diyerek, şuna mı sevinmiş!”  “Goca şââr de bula-bula bunu mu buldun, gözel gızların köküne gıran mı girdi?” “El oğlu, el adamı değil mi, güven olmaz!” “O şirretin* birisidir, geçinilmez!”  “Anasına bak kızını al dediler de dinlemedim!”  “El kızı, el kiridir; boşarsın, gider”  “Biz her şeyini verdik” “Nankörler, görgüsüzlermiş” Vesaire… Vesaire…

     Konu-komşu; hısım-akraba; cümle alem, sizlere de  n’oluyor Allah aşkına?! “Havalandı, havalandı da ne oldu, sonunda bir İbibik’le* yuvalandı!” diyerek, bu gençleri birbirlerine neden yakıştırmadınız?

     Mutlu ve mükemmel evlilikleri  “Sizinkiler-Bizimkiler” tartışması yıkıyor. Boşanmalara sebep oluyor. Aileler, rekabet ve üstünlük anlayışı taslamakla büyük hataya düşüyorlar.  

     Atalarımız “iki gönül bir olunca samanlık seyran olur” derken; yalan mı söylemişler?   Birbirinizin soyunu-sopunu, cinsini-cibilliyetini araştırmanız neyi değiştiriyor?  Yaşları neredeyse otuza dayanmış; aynı sınıflarda yıllarca okumuş-yazmışlar, aylarca nişanlı kalmışlar… Sonunda mantık evliliği yapmaya karar vermişler… “Sizinkiler-Bizimkiler” birbirlerinizin daha neyini araştırıyorsunuz? Sorduklarınızdan “İyi ailedir diyenlerin kaçta kaçı riyakârlık etmeyip, size acaba doğruyu söyledi?!    

     Sözün özü: Hayat devam ediyor… Evlenilince, Allah’ın emriyle,  eşler artık ‘el oğlu-el kızı’ değil, ‘et-tırnak gibi’ tek vücut olurlar. Annelerine bile göstermedikleri en mahrem yerlerini birbirlerinin görmelerinden hiç rahatsızlık duymazlar. “Sizinkiler-Bizimkiler” tartışması da asla yapılmaz. Çünkü kimse dört-dörtlük değildir. 

     Aksi halde bu tartışmaların sonu hüsranla ve boşanmayla noktalanır.  Boşananlar, birden fazla evlilik yapmak zorunda kalabilirler. Birden fazla evlilik yapıp “Seninkilerle, Benimkiler bir olmuşlar, Bizimkileri dövüyorlar” dememek için, ‘sevgi ve hoşgörüyü kural haline getirenler; ilk evliliklerini mutlu ve mükemmelleştiren akılcı yolu seçerler. Anladınız mı? 

       Hoşça kalınız.

(*Aile: Yörede aynı zamanda eş, kadın, sevgili anlamında da kullanılır.)

(*Aile dostu: Birbirini hasım ve düşman görmeyen ailelerin dostlukları.)

 (*İbibik: Yuvasını kendi bokuyla kokutu p, yaşanmaz hale getirip, yuvasını terk eden, gagası yelpaze şeklindeki süslü, yaban kuşu. ‘Hüd-hüd’ veya ‘Çavuş Kuşu’ olarak da bilinir)

(*Kırık: Hovarda erkek)

(*Şirret: Huysuz, geçimsiz)

DAVETİYE: Siz değerli dostlarımı yenilenen Duran ERDOĞAN Kişisel Web Sitemi ziyaret etmeye davet ediyorum.  Giriş serbest, ikramlar ücretsizdir. Adresimiz: http://www.duranerdogan.com  Buyurunuz, bekliyorum efendim.

Duran ERDOĞAN

Kırşehir Anekdotları Yazarı

http://www.duranerdogan.com