YARENLİĞİN BÖYLESİ: “CİNSELLİK”

Yarenliğin bir diğer adı da yöremizde ‘şaka’dır. Şaka, genelde akranlar arasında ve ‘şakalaşmayı’ sevenlerle yapılınca, taşlar yerine tam oturmuş olur. Aksi halde, şakalaşmayı seven insanlar arasında yaş ve eğitim farkı olursa; genelde hedef sapar, mesaj yerine oturmaz ve şaka yapana-tabir caizse- “cılkını çıkardın ulan(!)” denilir. Şakalaşmada vücut dili kullanılarak kabalık ve patavatsızlık edilmesi, bir başka deyişle göbek altına inilmesi muhtemeldir. Zira yarenlik ‘işlenen konu ile bütünleştirildiği için’ biraz daha usturupludur. Örnekleri birlikte okuyalım:

BEĞENDİKLERİMİN HEPSİNİN DE KOCALARI SAĞ... KIRAN GİRESİCELER!

Konu Mucur’un Gümüşkümbet Köyü’nde geçer... Oldukça yaşlı birisinin karısı ölür; kırkıncı günü ruhuna mevlid okunup tüm dini vecibeler de yerine getirilir. Ölenin hayrına verilen yemeğin ardından yine aynı köyden yaşlı bir kadın, karısı ölen yaşlı bekâr adama:

“Ölen eşin için tüm dinî merasimleri de yerine getirdin. Yeniden evlenmene de hiç bir engel kalmadı. Eğer beğendiğin, istediğin birisi varsa, söyle seni evlendirelim.” deyip hatırşinaslık örneği sergiliyor. Yaşlı bekâr adam:

“Evlenmeyi istemem mi? İstiyorum... Lâkin beğendiğim kadınların hepsinin de kocaları sağ. Kıran giresiceler!” der.

ŞÜKÜRLER OLSUN SANA RABBİM! VERDİKÇE VERİYON!

Yöremizde çok fakir birisi karısından memnun olmadığı için, çocukların hatırına bu evliliğini zoraki yürütmektedir. Ne yapsa, eşine nasıl davransa, mutluluğunu berkiten, pekiştiren bir gelişme olmuyor. Tek bir şans veriyor kendisine: Milli piyango bileti almak ve bu bilete büyük ikramiye çıkması halinde karıyı boşayıp, yenisini alarak eskisinden kurtulmak. Bu niyetle piyango biletini alır ve çekiliş gününün ertesinde çarşıdaki seyyar bayiden kazananların numarasını kontrol ederken, gözleri fal taşı gibi açılır. Zira, büyük ikramiyenin tek sahibidir.

Bu arada Çarşı-Pazar babasını aramaktan nefes-nefese kalmış, gözü yaşlı oğlu: “Baba, anam öldü!” der. Yönünü kıbleye dönüp elini havaya açan baba: “Şükürler olsun sana Rabbim! Verdikçe veriyon! Verdikçe veriyon!” diyerek, niyazını bildirir.

ÖKÜZÜN VASİYETİ

Teknoloji egemenliğinin üstün olmadığı devirlerde yöremizde tarımcılık ve taşımacılık öküz ve atların gücünden istifade edilerek yapılırdı. Özellikle bu işlerde kullanılacaklar, güçlü ve güzel görüntülü hayvanlardan seçilir; öncelikle erkeklik organları (yumurtalıkları) mengeneyle burularak iğdiş (hadım) edilirlerdi. Dolayısıyla kısırlaştırılan (enenen) endamlı, güçlü bu güzel hayvanlar Rabb Tealânın kendilerine sunulan şehvet nimetinden mahrum bırakıldıkları gibi, tüm performanslarını da ‘yazı-yabanda’ karın tokluğuna çalıştırılarak harcarlar.

Hikâye bu ya; ahıra bağlanıp, yedeğe alınan öküzüyle konuşan sahibi: “Artık bu öküz iyice kocadı. Bu yıl bunu kurban keselim!” der. Bunu duyan öküz dile gelir, yıllarca hizmet ettiği agasına son arzusunu bildirir:

“Beni, nasıl olsa, keseceksiniz! Derimi yüzüp, etimi parçalara ayırıp yiyeceksiniz. Etimi sizlere helâl ediyorum. Ancak derimi (postumu) ineğin üstüne atmanızı vasiyet ediyorum. Şayet bu son arzumu yerine getirmezseniz, sizlere hakkımı helâl etmiyorum.” der.

Sözün özü: Amacım: Düşünmek, gülmek, gülerken eğlenmek, Türkmen ve Karacakurt aşiret geleneğinden gelen Kırşehir Halk Kültürümüzü yaşamak ve yaşatmak için evrensel mesajı gelecek kuşağa taşımak…

Böyle şeyler de yazılır mı diyenler olabilir… Halk Bilimiyle ilgili bir kültür yazarı olarak makûl ve mantıklı yoruma gönül kapım her zaman açıktır. Beklerim efendim…

Hoşça kalınız.

Duran ERDOĞAN

Kırşehir Anekdotları Yazarı

E.posta: duranerdogan1947@gmail.com

(Web) http://www.duranerdogan.com